نمایش مبدأ برای سوکولوف، ناحوم (1936-1859)


        

[[سوکولوف، ناحوم (1936-1859)|ناحوم سوکولوف]] (Nahum Sokolov) روزنامه نگار و نویسنده لهستانی و یکی از رهبران جنبش [[صهیونیسم|صهیونیسم]] و مورخ رسمی آن؛ به شیوه ای سنتی آموزش یافت و نسبت به احیای [[زبان عبری|زبان عبری]] توجه نشان می داد و به این زبان چند داستان و نمایش نامه و شعر نوشت و سرود (به زبان هاییدیشی و آلمانی و فرانسوی و اسپانیولی و ایتالیایی نیز وارد بود). سوکولوف اولین نویسنده [[عبری|عبری]] به شمار می رفت که آثار او را هم دینی ها و هم سکولارها می خواندند. در ابتدای امر چندان علاقه ای به جنبش [[دوستداران صهیون|دوستداران صهیون]] نداشت و در نوشته های خود به پینسکر و نوشته اش حمله کرد.

این موضع ضدصهیونیستی خود را [تا مدتی بعد هم] حفظ کرد و به [[کتاب|کتاب]] [[دولت یهود|دولت یهود]] هرتزل [هم] حمله کرد. اما پس از شرکت در کنگره اول [[صهیونیسم|صهیونیسم]] (1897)، مسیر زندگی اش دگرگون شد و در شمار تحسین کنندگان هرتزل درآمد و آثار او را به [[زبان عبری|زبان عبری]] ترجمه کرد (1885). همان گونه که آثار لورنس اولیفانت، صهیونیست غیریهودی، را نیز ترجمه کرد. سوکولوف به زبان عبری، [[کتاب|کتاب]] سالی انتشار داده که در آن اسلوب جدیدی را برای [[زبان عبری|زبان عبری]] مطرح کرده بود؛ این اسلوب اثر زیادی در متحول کردن [[زبان عبری|زبان عبری]] داشت. سوکولوف چند تألیف دارد که در آنها دیدگاه های صهیونیستی خود را تشریح نموده است؛ [[کتاب|کتاب]] نفرت ازلی از ملت جاودانه از جمله تألیفات اوست.

همان طور که از عنوان [[کتاب|کتاب]] برمی آید سوکولوف در این [[کتاب|کتاب]] دیدگاه [[صهیونیسم|صهیونیسم]] را درباره پدیده یهودستیزی، همچون پدیده ای جدایی ناپذیر از روان بشر، مطرح کرده است. او [[کتاب|کتاب]] دیگری هم به نام سروران ما و استادان ما دارد که در این [[کتاب|کتاب]] می کوشد برای یهودیان متدین، وجوب صهیونیست بودن را روشن کند.

اما مهم ترین [[کتاب|کتاب]] سوکولوف [[صهیونیسم، تاریخ|تاریخ صهیونیسم]] (1917) است. این [[کتاب|کتاب]] در ایران توسط بنیاد تاریخ معاصر ایران در دو جلد به زبان فارسی ترجمه و منتشر شده است. او در این [[کتاب|کتاب]] به تجزیه و تحلیل ریشه های غربی نظریه [[صهیونیسم|صهیونیسم]] پرداخته است. این کتاب اولین کتاب در [[صهیونیسم، تاریخ|تاریخ صهیونیسم]] و به منزلهتاریخ رسمی [[صهیونیسم|صهیونیسم]] است که به شیوه ای روایی و پراکنده و تکراری فقط به جمع آوری داده ها پرداخته و دارای هیچ جنبه تجزیه و تحلیلی نیست؛ زیرا سوکولوف در این کتاب تمام سخنان شخصیت های غربی طرف دار بازگرداندن یهود به فلسطین و تأسیس دولت مستقل برای آنان را جمع آوری کرده است. ضعف توان تحلیلی سوکولوف از تعریف او از اهداف [[صهیونیسم|صهیونیسم]] آشکار می شود؛ او اهداف [[صهیونیسم|صهیونیسم]] را بدین شرح بیان کرده است:

1. [تأسیس] میهنی مادی برای یهودیانی که از نظر مادی و معنوی دچار مشکل و رنج هستند.

2. [تأسیس] میهنی برای آموزش یهودیت و علم و ادب یهودی.

3. [پدید آوردن] الگوی ایده آل و آرمانی برای یهودیان تمام جهان.

4. [پدید آوردن] جایی [میهنی] که یهودیان بتوانند در آن با سلامت و رفاه زندگی کنند.

5. تجدید حیات زبان [[کتاب|کتاب]] مقدس.

6. تجدید حیات میهنی که از دیرباز به کناری گذاشته شده و ویران شده، از طریق فرهنگ و پشتکار.

7. پدید آوردن یک طبقه قومی و بسامان کشاورز یهودی.

این تعریف ژلاتین مانند، به هر قالبی در می آید و بدون هیچ گونه ترتیب منطقی همه چیز را در بر گرفته و هر کس هر چه بخواهد می تواند از آن برداشت کند. این تعریف نه فقط محتوای اندیشه مشوش و نامنسجم سوکولوف را روشن می کند، بلکه فرم و شکل آن را نیز به خوبی نشان می دهد. تاریخ صهیونیسمی که او نوشته، نشان می دهد که نویسنده مدلول و مفهوم بسیاری از داده ها و حقایق تاریخی را که در [[کتاب|کتاب]] خود آورده، درک نکرده است و در بسیاری از مواقع اصولاً ابعاد آن چه را که می گوید،نمی فهمد. سوکولوف [[کتاب|کتاب]] [[دوستداران صهیون|دوستداران صهیون]] را نیز در سال 1934 نوشته است.

پرداختن سوکولوف به ادبیات و اندیشه موجب نشد که وی نتواند در رهبری [[صهیونیسم|صهیونیسم]] به جایگاه بارزی دست یابد. سوکولوف از سال 1907 تا سال 1909 به دنبال اختلافش با ولفسون از مقام خود کناره گرفت. اما طولی نکشید که در سال 1911 به عضویت شورای اجرایی سازمان [[صهیونیسم|صهیونیسم]] درآمد و پیشنهاد کرد که اعراب به فروش زمین هایشان در فلسطین و اقامت در سرزمین های مجاور، تشویق و ترغیب شوند.

با شعله ور شدن [[جنگ|جنگ]] جهانی اول به همراه وایزمن راهی [[انگلیس ـ اسرائیل، روابط|انگلستان]] شد تا پشتیبانی این کشور را از جنبش [[صهیونیسم|صهیونیسم]] جلب کند. در مأموریتی مشابه به [[ایتالیا ـ اسرائیل، روابط تجاری|ایتالیا]] و [[فرانسه ـ اسرائیل، روابط|فرانسه]] نیز [[سِفر|سفر]] کرد. سرانجام در مه 1917 [[فرانسه ـ اسرائیل، روابط|فرانسه]] رسماً جنبش [[صهیونیسم|صهیونیسم]] را تأیید نمود و در نوامبر همان سال [[اعلامیه بالفور|اعلامیه بالفور]] در [[انگلیس ـ اسرائیل، روابط|انگلستان]] تصویب شد. در پایان [[جنگ|جنگ]] در سال 1919، سوکولوف در رأس هیأت صهیونیستی در کنگره صلح پاریس شرکت نمود.

با اوج گیری ستاره او در دوازدهمین کنگره [[صهیونیسم|صهیونیسم]] (1921) به عنوان رئیس هیأت اجرایی [[سازمان جهانی صهیونیسم|سازمان جهانی صهیونیسم]] انتخاب شد. همچنین نمایندگی صندوق تأسیسی یهودیان در برخی از کشورها و نیز ریاست کمیته اجرایی آژانس گسترده یهود (1929) و همچنین ریاست [[سازمان جهانی صهیونیسم|سازمان جهانی صهیونیسم]] را در بین سال های 1931 تا 1935 برعهده داشت.

سوکولوف در سال 1927 با موسولینی دیدار کرد و در سال 1933 توانست اجازه تأسیس یک کمیته ایتالیایی را به منظور پشتیبانی از [[طرح صهیونیستی|طرح صهیونیستی]] در فلسطین بگیرد. وی در سال 1935، مسئول بخش فرهنگی سازمان [[صهیونیسم|صهیونیسم]] شد و درتأسیس اتحادیه نویسندگان [[عبری|عبری]] در ارتس یسرائیل مشارکت داشت.

==مأخذ:==
#المسیری، عبدالوهاب: '''''دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم'''''، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد ششم، چاپ اول، پاییز 1382.