کفار عصیون، نبرد

کفار عصیون یکی از مجموعه مستعمراتی است که صهیونیستها در مناطق استراتژیک ایجاد نموده اند و بر سر راه بیت المقدس ـ بیت اللحم ـ الخلیل اشراف داشته است. و آن را بدین دلیل ساختند تا بتواند نقش نظامی از زمان صدور قطعنامه تقسیم در سال 1947 ایفا کند. صهیونیستهای کفار عصیون بنایی متعلق به یک کلیسای ارتدوکس را که موجب نزدیک شدن آنها به راه شد اشغال نموده و از آنجا شروع به تیراندازی به سوی اتومبیلهای راه گذر عرب نمودند.

اتومبیل کنسول عراقی یکی از ماشینهایی بود که صهیونیستهای کفار عصیون در تاریخ 13/1/1948 آن را مورد اصابت قرار دادند. حدود دو هزار نفر از مبارزان مناطق الخلیل و بیت المقدس و بیرالسبع جمع شده و با کمک آن مقداری از سلاحهای سبک و عادی که در اختیار داشتند به این مستعمره هجوم بردند. ولی به دلیل عدم فرماندهی و نظم و نیز نداشتن نقشه صحیح، به هدف خود نرسیدند و 14 نفر شهید و 24 مجروح بر جای گذاشتند.

ولی مبارزان منطقه الخلیل گاهگاهی به تبادل آتش با مستعمره می پرداختند. در 3/2/1948 یک گروه صهیونیست که از کفار عصیون خارج شده بودند و به سوی بیت المقدس می رفتند توسط این مبارزان مورد هجوم واقع شده و دو ماشین از آنها را آتش زده و دو نفر صهیونیست را کشته و دو تن دیگر را مجروح کردند. این گروه راه نجاتی نداشت تا اینکه افرادی از ارتش انگلیس به کمک آنها شتافتند سپس نبردی وحشتناک در نزدیکی بیت لحم در 28/3/1948 روی داد که جنگجویان عرب در آن نبرد بر سر راه یک گروه از بیت المقدس به طرف کفار عصیون می آمد، مانع ایجاد کردند.

ولی صهیونیستهای این منطقه (مستعمره) از شروع ماه مه 1948 بر خصومت و دشمنی خویشافزودند به طوری بخشی از این جاده را اشغال کردند. این جاده، شریان حیاتی ارتش اردن بود که مهمات و سلاحهای خود را از انبارهای ارتش انگلیس در از کانال سوئز دریافت می کرد، و هنگامی که یکی از لشکرهایش نگهبانی از غزه و رفح را به عهده گرفت به ناچار آزادی عبور و مرور می بایستی وجود می داشت.

به همین دلیل هنگامی که صهیونیستهای کفار عصیون در ششم ماه مه به یک کاروان عرب که دارای نگهبان بود و به سوی الخلیل در حرکت بود متعرض شد، یک گروه از ارتش اردن در آن محل حاضر شده و کفار عصیون و آنچه از مستعمرات که در اطراف آن بود را زیر آتش شدید گرفت به طوری که صهیونیستها مجبور به مراجعه و عقب نشینی شدند. اما روز بعد دوباره برگشتند و به یک کاروان نظامی دیگری که از الخلیل می آمد حمله کردند. از این رو شش زره پوش اردنی و یک گروه سرباز پیاده نظام به همراه سه قبضه خمپاره انداز 3 اینچی مانع راه آنان شدند. این نیروی اردنی به دیرشّعار هجوم برده و شهرک کفار عصیون را از شمال و شرق و جنوب محاصره کرد و آن را زیر آتش شدید گرفت، سپس بازگشت. ولی صهیونیستها به دشمنی خویش و تعرض به اتومبیلهای اعراب چه اتومبیلهای شخصی و چه نظامی، ادامه دادند.

در تاریخ 13/5/1948 یک مجموعه از جنگجویان و دو گروه پیاده نظام و زره پوشهایی از ارتش اردن که چهار قبضه خمپاره انداز 3 اینچی داشتند به کفار عصیون و مجموعه مستعمرات سه گانه دارای حصار دیگر که در نزدیکی آن بودند، هجوم بردند. صهیونیستها شروع به ارسال نیروی کمکی به مستعمرات ذکر شده نموده و سربازانشان را با چتر به مناطق پایین فرستادند. ولی مبارزان ارتش اردن و جنگجویان منطقه الخلیل با پایداری و ثبات پیشروی کرده برخلاف مقاومت شدیدی که می شد، و شکافها و رخنه هایی در سیمهای خاردار و میدانهای مین که در اطراف مستعمرات ایجاد کردند. ابتدا هجوم بر مستعمره اصلی یعنی کفار عصیون متمرکزشد، و مستعمرات دیگری که بر آن احاطه داشتند به محاصره درآمدند.

در پایان هر چهار مستعمره سقوط کرده و 287 صهیونیست اسیر و 200 نفر دیگر کشته شدند. اما تلفات ارتش اردن 14 شهید بود. و تعداد زیادی از جنگجویان و مردم اهالی به خاطر عدم پرهیز از میدانهای مین شهید شدند. و بدین صورت، راه بیت المقدس ـ الخلیل ایمن گشت.

مآخذ:

1. العارف، عارف: النکبة، بیروت 1956.
2. گلوپ، جون: سرباز با عرب (انگلیسی)، لندن 1969.