سان ریمو، کنفرانس

از دانشنامه صهیونیسم و اسرائیل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۲۱ توسط Wikiadmin (بحث | مشارکت‌ها) (۱ نسخه واردشده)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


کنفرانسی که شورای عالی متحدین (هم پیمانانمتحدین) بین 19 تا 25/4/1920 در شهر سان ریمو ایتالیا برگزار نمود. این کنفرانس در امتداد کنفرانس لندن (فوریه 1920) بود که در آن شروط متحدین برای صلح با ترکیه بحث و بررسی گردید و "معاهده سیور" از آن به دست آمد.

متحدین برای برگزاری این کنفرانس و تبدیل معاهده سیور به مصادیق آن به خاطر اعلام استقلال سوریه و قرار دادن فیصل بن حسین پادشاه آن در تاریخ 8/3/1920، عجله می کردند.

شورای عالی متحدین در این کنفرانس، معاهده سیور و شروط آن را که بر ترکیه تحمیل می گردید، بحث و بررسی کرد این معاهده آینده منطقه عربی که جزئی از امپراتوری عثمانی بود و عراق و سوریه که لبنان و فلسطین و شرق اردن نیز جزء آن بود، را مشخص و ترسیم نمود. آنچه که برای این منطقه ترسیم گردیده بود، منجر به تجزیه و قیمومیت گردید که در واقع همان استعمار بوده است.

تقسیمات و قیمومیت ها در منطقه عربی برحسب مصالح دولت های متحد بدون توجه به خواسته های اعراب که در کنار آنها می جنگیدند، انجام گرفته بود. "لویدجورج" نخست وزیر بریتانیا در تاریخ 21/4/1920 از پادشاه فیصل جهت حضور در کنفرانس دعوت کرد. لیکن این دعوتنامه خیلی دیر به دست او رسید. این کنفرانس اجحاف و فریبکاری و خیانت زیادی نسبت به وعده های داده شده نسبت به اعراب را داشته و مضافا اینکه دربردارنده وعده بالفور و تأسیس وطنی و سرزمین برای قوم یهود در فلسطین بوده است که موجی از تلخی و اندوه و غضب و قیام را در نزد ملت عرب که منتظر استقلال تام و کامل بودند، برانگیخت.

از طرف دیگر کنفرانس "سان ریمو" مقرر می داشت که نماینده ای از حکومت ترکیه در تاریخ 10/5/1920 جهت دریافت معاهده سیور و نقل آن بهحکومتش در استانبول جهت امضا بدون داشتن هیچ گونه اعتراض باید در کنفرانس حضور داشته باشد. ولیکن حکومت ترکیه این معاهده را رد کرد، و رد آن سبب و دلیل مستقیمی داشت که اولین آن قیام و شورش کمال آتاتورک بود که موجب فراری دادن نیروهای اشغالگر از زمین های ترکیه گردید و متحدین را مجبور به برگزاری کنفرانس لوزان در تاریخ 24/11/1922 نمود، که منجر به امضای معاهده لوزان شد. به موجب این معاهده ترکیه از متملکات خود در مناطق عربی و امپراتوری عثمانی دست کشید و از آنها چشم پوشی نمود.

مآخذ:

  1. کیالی، عبدالوهاب: تاریخ فلسطین الحدیث، بیروت 1973.
  2. طربین، احمد: فلسطین فی خطط الصهیونیة و الاستعمار (1922ـ1897) قاهره 1970.
  3. طربین، احمد: محاضرات فی تاریخ قضیة فلسطین، قاهره 1959.