صبیح، نبرد

صبیح، قبیله ای عربی است که در مرکز فلسطین بین روستاهای شهر شجره و کفرکنّا و ناصره ساکن هستند. صبح روز 3/1/1948 بیست نفر از صهیونیستهای مسلح بر تپه ای نزدیک شجره به هشت نفر از مردان این قبیله حمله ور شدند. در این درگیری هفت نفر از صهیونیستها به هلاکت رسیدند و بقیه فرار کردند و از هاگاناه درخواست کمک کردند که در پی آن به مردان مستعمره های مجاور به ویژه شجره دستور داده شد تا برای مقابله با آنها و انتقام گرفتن از ایشان آماده شوند.

مردان صبیح نیز خود را آماده کردند و از روستاهای شجرة و کفر کنّا و ناصره کمک خواستند. بدین ترتیب تعداد مجاهدان به 90 نفر رسید. اسلحه آنها یک دستگاه توپخانه از نوع برن بود. نیروهای عرب، مواضع خود را در ورودی روستای شجره، به صورت هلالی شکل مستقر کردند که بدین ترتیب بر دشت و دره نزدیک آنها مشرف بودند.

صهیونیستها در همان روز، جنگ را با پرتاب توپ و خمپاره آتش اسلحه ها به مدت 2 ساعت آغاز کردند. سپس از طرف مستعمره به طرف دو تپه هجوم برده شد. گروه اول که از 90 نفر تشکیل شده بود به منظور عبور از دره به طرف آن حرکت کردند، وگروه دوم به طرف تپه ای که نبرد الفجر در آن صورت گرفت، رفتند. باران به شدت می بارید و زمین گل آلود و باتلاقی شده بود. صهیونیستها به وسیله بلدوزر، ماشینهایی که در گل فرورفته بودند بیرون آوردند.

مجاهدان در کمینهای خود، بدون آنکه صهیونیستها متوجه باشند مراقب آنها بودند و وقتی صهیونیستها به مواضع آنها نزدیک شدند، ناگهان حمله را آغاز کردند، به طوری که هر چه صهیونیستها تلاش نمودند، نتوانستند مقاومت کنند و مجبور شدند به طرف مستعمره هایشان فرار کنند و از بلدوزرها برای حمل کشته ها و مجروحین خود استفاده نمایند.

مجاهدان فلسطینی، صهیونیستها را تا نزدیکی مستعمره تعقیب کردند. ولی به علت ضعف قوا و تسلیحات نتوانستند آنها را شکست دهند و فقط مقدار بسیار کمی مهمات داشتند. در این درگیری، غرامت دشمن 20 کشته و 20 مجروح بود که صلیب سرخ آنها را از میدان نبرد به خارج منتقل کرد. اما اعراب در این عملیات هیچ غرامت جانی متحمل نشدند.

مآخذ:

1. العارف، عارف: النکبة، جلد اول، بیروت 1956.
2. بویصیر، صالح مسعود: جهاد شعب فلسطین خلال نصف قرن، بیروت 1968.