سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE): تفاوت بین نسخه‌ها
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۲۱
سازمان امنیت و همکاری اروپا با 56 کشور عضو از اروپا، آسیای مرکزی و آمریکای شمالی، بزرگترین سازمان امنیتی منطقه ای در دنیاست.
تشکیل OSCEبه اوایل دهه1970 و در جریان کنفرانس امنیت و همکاری اروپا (CSCE)برمی گردد که یک نشست چندجانبه به منظور مذاکره و مناظره بین شرق و غرب صورت گرفته بود.
اعضای CSCEدر طی دو سال مذاکره در هلسینکی و ژنو درباره پیمان نهایی هلسینکی به توافق رسیدند که در آگوست 1975 به امضا رسید. این سند شامل تعهداتی در زمینه های سیاسی ـ نظامی، اقتصادی و زیست محیطی و مسائل حقوق بشر بود.
این کنفرانس بالاخره در اوایل دهه 1990 و پس از پایان جنگ سرد و در نشست پاریس در نوامبر 1990 وارد دوره جدیدی شد و حوزه کار آن گسترش یافت و نام آن از کنفرانس امنیت و همکاری در اروپا به سازمان امنیت و همکاری اروپا طی نشست سران در بوداپست در سال 1994 تغییر یافت.
این سازمان دارای 56 عضو از کشورهای گوناگون از مناطق اروپا، آسیای مرکزی و آمریکای شمالی است. OSCEهمچنین دارای اعضایی از آسیا و حوزه مدیترانه در زمینه همکاری (co-operation) است و علاوه بر این، بخشهای فرعی متعددی دارد که در امور گوناگون، این سازمان را یاری می دهند.
مسئله حقوق بشر یکی از تعهدات این سازمان است و به همین دلیل آن را از ابعاد گوناگون در کنفرانسهای متعدد مورد بررسی قرار می دهد.
از مسائلی که در زمینه حقوق بشر در OSCE مطرح است می توان به آنتی سمیتیسم اشاره کرد. با تلاش نهادهای صهیونیستی، این سازمان اولین کنفرانس خود با موضوع آنتی سمیتیسم را در سال 2003 در وین برگزار کرد و متعاقب آن کنفرانسهای بعدی برگزار شد.(نک: سمیتیسم، کنفرانسهای)
مآخذ:
- بولتن رویداد و گزارش، مؤسسه تحقیقات و پژوهشهای سیاسی ـ علمی ندا، 27/4/1376.
- www.osce.org/about/19298.html.
