بیت سُورِیک، نبرد

بیت سوریک روستای عربی واقع در شمال غربی شهر بیت المقدس می باشد که بر راههای مهم ارتباطی میان دشت ساحلی و شهر بیت المقدس اشراف دارد و در حدود 5/2 کیلومتر از این راه فاصله دارد.

مجاهدان منطقه بیت المقدس برای قطع راههای ارتباطی میان ساحل و بیت المقدس برنامه ریزی می کردند زیرا صدهزار نفر یهودی، ساکن این شهر مقدس می باشند. عبدالقادر الحسینی رهبر ارتش جهاد مقدس که جاسوسانی را برای جمع آوری اطلاعات در مورد فعالیتهای نظامی صهیونیستها و حرکت کاروانهایشان، اعزام کرده بود خبری دریافت کرد مبنی بر این که صهیونیستها در تاریخ 19/1/1948 کاروان عظیمی از وسایل نقلیه کامیون هایی حامل مواد خواربار را تحت مراقبت نیروهای صهیونیستی و انگلیس به شهر بیت المقدس می فرستند.

به محض دریافت این خبر، عبدالقادر حسینی، جلسه ای را با حضور نمایندگانش کامل عریقات و ابراهیم ابودیة و مسئولان بخشهای روستاهای ساریس، القسطل، قالوینا و صوبا تشکیل داد که برای از بین بردن کاروان و نیروهای محافظ آن برنامه ریزیشود. و وظایف هر یک مشخص گردید و عبدالقادر حسینی، فرماندهی حمله را خود به عهده گرفت. نماینده اش کامل عریقات با همکاری ابراهیم ابودیه عهده دار جمع آوری نیروها و اقدامات لازم شدند. در کنار نیروهای ارتش جهاد مقدس، تعدادی از اهالی بیت سوریک و روستاهای مجاور هم حضور داشتند و از شهر "جنین" نیز نیروهای کمکی به رهبری مجاهد فوزی جرار فرا رسید.

براساس نقشه، نیروها در دو طرف جاده مستقر بودند. گروه تخریب به رهبری "فوزی القطب" شبانه در جاده مین گذاری کردند (نک: تخریب عربی، دسته ـ). صبح روز 19/1/1948 مقر فرماندهی را در روستای بیت عنان نزدیک به بیت سوریک توسط حسینی و نماینده اش تعیین کردند. پس از آ نکه کمینهایی نصب شد، متوجه شدند که صهیونیستها از گذرگاه باب الواد به طرف بیت المقدس عبور کرده اند، بنابراین گروه حسینی به طرف روستای بیت سوریک حرکت کرد. وی از نماینده اش عریقات خواست که به طرف مرکز کمین که ابراهیم ابودیه و تعدادی از افراد مسلح و فوزی القطب و تخریب در آن بودند، برود.

در مستعمره دلیب نزدیک ابوغوش، و مستعمره خمس نیروهای انگلیسی در اردوگاه "رادار" و صهیونیستها وجود مجاهدان را در منطقه احساس کرده و به سوی آنان آتش گشودند.

هنگامی که کامل عریقات به ارتفاعات نزدیک جاده رسید، دید که عبدالقادر حسینی زودتر از او به آنجا آمده در حالی که مجاهدان پیرامونش بودند. کاروان صهیونیستها هنگام ظهر به محل کمین رسید و حسینی فرمان حمله را صادر کرد. کامل عریقات و مجاهدان از سمت شمال جاده و ابودیه و افرادش از طرف جنوب به کاروان حمله کرده و گروه تخریببرای منفجر کردن مینها حرکت کردند. به مدت یک ساعت، نبرد سختی در گرفت، که صهیونیستها، کامیون ها را ترک کرده و به طرف مستعمره خمس پا به فرار می گذاشتند. این درگیری با تخریب کاروان به پایان رسید و تعداد زیادی از صهیونیستها و سربازان انگلیسی که حفاظت گروه را به عهده داشتند، کشته شدند و بقیه نیز که زنده ماندند فرار کردند.

مجاهدان، دشمن شکست خورده را تا مستعمره خمس تعقیب کردند ولی انگلیسیها مانع شده و به کمک صهیونیستها آمدند. حسینی ترجیح داد که با نیروهای انگلیسی درگیر نشود و به هدفشان که همان تخریب کاروان بود، اکتفا کرد و دستور بازگشت به بیت سوریک را صادر کرد او و فرماندهان هم عصر همان روز به مقر کل فرماندهی در "بئرزیت" بازگشتند.

در این نبرد، اعراب هفت شهید داده و مقدار زیادی غنائم جنگی، 12 تفنگ و 4 مسلسل جدید به علاوه بار کاروان را به دست آوردند.

جنگ بیت سوریک نمونه شجاعت و دلاوری مجاهدان و نیز برای کمک به روستاییان و سازماندهی جنگ و اجرای دستورات بود. فداکاریهای عبدالقادر حسینی و ستاد او در برنامه ریزی و فرماندهی به وضوح روشن است که پیروزی در جنگ و به دست آوردن اهدافی که مجاهدان خواستارش بودند، منجر شد.

مأخذ:

1. ابوالشعره، امین: مجاهد من ایودیس، عمان 1975.