بلدوزر اسرائیلی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه صهیونیسم و اسرائیل
 
جز (۱ نسخه واردشده)
 
(بدون تفاوت)

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۱۲


انتقال و اسکان صهیونیستی در اذهان با توپخانه کاتیوشا و ناپالم و بمب همراه است. اما نشانه های دیگری وجود دارد که از اهمیت ویژه ای برخوردارند. در آغاز، شیوه برج و بارو در غصب زمین و راندن ساکنان آن به کار گرفته می شد به طوری کهصدها تن از مهاجران صهیونیست، در برج های مراقبت و کلبه های آماده شده در تاریکی شب حاضر می شدند و سپس به دور قطعه ای از زمین، سیم خاردار می کشیدند و برج های نگهبانی را در آن برافراشتند. بامدادان هنگامی که صاحبان زمین برمی خاستند، با عمل انجام شده مسلحانه ای روبه رو می شدند که جز گردن نهادن به آن یا جنگیدن با آن، راه دیگری نداشتند.

با پیدایش کشور صهیونیستی این شیوه پیشرفت کرد و دیگر نیازی به برج نگهبانی نبود؛ زیرا نیروهای اسرائیلی، با خود بلدوزر به همراه داشتند.

بلدوزر اسرائیلی، دارای طبیعت دوگانه ای است؛ زیرا از یک سو برای تخریب خانه های فلسطینیان و از سوی دیگر، برای ساختن شهرک ها به کار می رود. بنابراین، نماد واقعی استعمار اسکانی اشغالگرانه به شمار می رود. عملیات تخریب یک خانه فلسطینی شبیه یک عملیات جنگی است که صدها سرباز اسرائیلی در تاریکی شب یا در بامداد، در آن شرکت می کنند و همزمان با آن، رفت و آمد در سراسر روستا یا شهر، ممنوع می شود. این استفاده افراطی یا حتی نمایشی از نشانه های خشونت، تخریب هر خانه را به یک پیام روانی برای کل شهر تبدیل می کند.

عملیات تخریب با شدت و به طور گسترده انجام می گیرد (چند دقیقه پس از اخطار به ترک خانه، انفجار با دینامیت صورت می گیرد و خانه با بلدوزر نابود می شود). معنای این شدت عمل در تخریب، پنهان نیست؛ چه خانه ای که اجداد پدران ساخته اند و در طی ده ها سال، به مخزن زندگی مشترک و میراث و خاطرات و آرزوها تبدیل شده است، ظرف چند دقیقه در برابر صاحبانش فرو می ریزد بدون این کهبتوانند اموالی را ـ که نمایانگر معنای زندگی مشترک و عمیقا ریشه دار است ـ بیرون آورند.

سپس بلدوزر، عملیات آماده سازی زمین را که برای ساختن شهرک های صهیونیستی لازم است آغاز می کند.

مأخذ:

  1. المسیری، عبدالوهاب: دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد هفتم، چاپ اول، 1383.