فرنش، گزارش

حکومت بریتانیا بهترین وسیله برای طفره رفتن و تعلل نسبت به خواسته های اعراب مبنی بر توقف مهاجرت یهودیان به فلسطین و جلوگیری از انتقال اراضی عربی به صهیونیستها را در ارسال کمیته هایی به فلسطین دید. به دنبال اجرای این سیاست، حکومت حزب کارگر به ریاست مکدونالد در سال 1931 به لویس فرنش مدیر اصلاح و عمران در وزارت مستعمرات بریتانیا مأموریت داد تا تدابیری را که در رابطه با به اجرا گذاشتن قوانین رشد که در گزارش سمپسون سال 1930 آمده، مورد بررسی قرار دهد. حکومت بریتانیا مبلغ 5/2 میلیون پوند برای وظیفه فرنچ و به دنبال آن اجرای نقشه افزایش فراهم سازی زمین در فلسطین در طول پنج سال اول، اختصاص داد.

کارشناس مذکور به فلسطین آمد و در اواخر سال 1931 و اوایل سال 1932 دو گزارش منتشر کرد. در گزارش اولی وی بعضی از ملزومات توسعه در قانون رشد را مورد بررسی قرار داد و در دومی ترتیبات ممکن برای اجرای سیاست حکومت را مورد بررسی قرار داد. اما طولی نکشید که حکومت کارگری سقوط کرد و حکومت ائتلافی جدید بودجه مالی اختصاص یافته برای اجرا را لغو نمود و دو گزارش فرنش در دفتر وزیر مستعمرات مسترلیستر، که بنابه گفته طرفهای صهیونیستی خصومت شدیدی نسبت به مسأله کشور قومی یهود در فلسطین داشت، ناتمام ماند.

دو گزارش به طور کلی حقوق عربی را تأیید می کردند. ولی حکومت بریتانیا مانند سایر گزارشات اجازه انتشار آنها را نداد و کسی جز عده کمی از مسئولین انگلستان از آن دو گزارش اطلاع نیافت. در بعضی از بندهای این دو گزارش آمده "اگر حکومت هنگامی که حقوق و منافع اعراب را در گذشته و حال و محافظت نکرد دچار اشتباه بزرگی در سیاستش نمی شد، اکنون مشکل کشاورزان بدون زمین را نداشتیم"

"بر حکومت قیمومیت لازم است که سریعا و با جدیت تمام نسبت به توقف انتقال زمینها به صهیونیستها اقدام نماید. در خود انگلیس قانون مشابهی برای حمایت از کشاورزان انگلیسی نیز وضع شود."

احتیاجات حیاتی کشاورز اندک، زندگیش ساده است، فقرش در حال افزایش است. زمینش مساحت اندکی دارد، قیمت محصولاتش ارزان است، تا هنگامی که کشاورز نسبت به سرنوشتش بر روی زمین نامطمئن باشد و چیزی که با افزایش زراعت زمینش باعث بهبودی وضعش شود، پیدا می کند. او همتش کم نمی شود و فعالیتش کاهش نمی یابد. برعکس آن کسی که از نزدیک با کشاورزان تماس پیدا می کند از فعالیت خستگی ناپذیر آنها برای توسعه زمینهای زراعیشان و احیا بازسازی قسمتهایکوهستانی ناشی از فشار ازدیاد جمعیت، تعجب می کند.

فرنش در گزارش خود از رنجی که کشاورز فلسطینی به خاطر فشار کمرشکن خود می برد، انتقاد می کند، و بیان می دارد که حکومت هیچ اقدامی برای کاستن این فشارها از کشاورز و نجات او از طمع رباخواران انجام نمی دهد.

این کارشناس بریتانیایی برای حل مشکل کشاورزان عرب که بعد از تسلط شرکتهای صهیونیستی بر زمینها، بدون زمین باقی مانده اند طرحی ارائه داد. اساس این طرح این بود که اراضی تملک شده و در آنها چاههایی حفر گردد و درختان مرکبات در آنها کاشته شود و سپس بین خانواده های عربی توزیع گردد و به هر خانواده ای بیست جریب بدهند. هر پنجاه خانواده در روستایی به مساحت 1000 جریب تجمع نمایند. و روستا با امکانات لازم مجهز گردد و ساکنان روستاها نحوه کشاورزی انبوه را آموزش بینند و به آنها جیره و خواربار و کمکهای مورد نیازشان در سالهای اولیه پرداخت شود تا اینکه درختان کشت شده و محصولاتشان رشد نموده و به ثمر نشیند.

مأخذ:

1. طربین، احمد: فلسطین فی خطط الصهیونیة و الاستعمار 1939 ـ 1922، قاهره 1971.