نمایش مبدأ برای ژنو، بیانیه پایانی کنفرانس بین المللی ـ 1983


        

کنفرانس بین المللی مسأله فلسطین در 15/6/1362 در ژنو با صدور بیانیه پایانی خود به کار خود پایان داد. در این بیانیه تأکید شده است: تشنج شدید در خاورمیانه از " مخالفت اسرائیل" با حقوق مشروع خلق فلسطین و نیز کسانی ناشی شده است که سیاستهای توسعه طلبانه [[اسرائیل|اسرائیل]] را تأیید و به آن کمک می کنند.

در این بیانیه آمده است: درک همه جانبه و عدالت و آرامش نهایی "باید بر اجرای مصوبات [[سازمان ملل متحد ـ اسرائیل، روابط|سازمان ملل متحد]] در رابطه با مسأله فلسطین و تأمین حقوق مشروع خلق فلسطین از جمله حق تعیین سرنوشت و حق داشتن یک کشور مستقل در خاک فلسطین، متکی باشد." همچنین از شورای امنیت خواسته می شود که امنیت و صلح را در کلیه کشورهای منطقه از جمله کشور فلسطین برقرار کند.

در بیانیه تأکید شده: نقش [[سازمان ملل متحد ـ اسرائیل، روابط|سازمان ملل متحد]] در این زمینه " اساسی و بزرگ " است و پیشنهادهای یادشده بر اساس قانون بین المللی مطرح شده است. همچنین "طرح صلح عربی" تصویب شده در کنفرانس فاس باید به عنوان اساس تلاشهای بین المللی برای حل مسأله فلسطین مورد توجه قرار بگیرد.

کنفرانس خواستار تشکیل یک کنفرانس بین المللی برای برقراری صلح در خاورمیانه بر اساساصول و پایه های منشور سازمان ملل و مصوبات آن شد. این کنفرانس باید زیر نظر سازمان ملل و با شرکت همه طرفهای ذی ربط در کشمکش عربی ـ اسرائیلی از جمله سازمان آزادی بخش فلسطین و آمریکا و شوروی و دیگر کشورهای ذینفع به طور برابر و مساوی، تشکیل شود.

در دستور کار کنفرانس از همه کشورها خواسته شد که به اهمیت عامل زمان و تشدید تلاشها برای برقراری کشور مستقل فلسطینی به عنوان بخشی از عدالت و آرامش نهایی، معترف باشند و به ادامه [[اشغالگری اسرائیل|اشغالگری اسرائیل]] به عنوان علت عدم آرامش در منطقه و تهدید صلح و امنیت جهانی، توجه داشته باشند و به منظور ابراز مخالفت با سیاست توسعه طلبی اسرائیل، از کمک و تشویق آن به ادامه تجاوز خودداری کنند و مانع تشویق مهاجرت به فلسطین اشغال شده تا زمانی که [[اسرائیل|اسرائیل]] به سیاست توان نامشروع پایان نداده، شوند. و به قطعنامه سازمان ملل در مورد قدس پاسخ مثبت داده و تلاشهای لازم برای حمایت از اماکن مقدسه و اقدامات ضروری برای مقابله با تهدیدهای [[اسرائیل|اسرائیل]] علیه امنیت [[آفریقا ـ اسرائیل، روابط|آفریقا]] به عمل آورند. زیرا [[اسرائیل|اسرائیل]] به مصوبات سازمان ملل پایبند نیست و روابط مستحکمی با رژیم نژادپرست [[آفریقای جنوبی ـ اسرائیل، روابط|آفریقای جنوبی]] برقرار کرده است.

در این بیانیه کلیه کشورها به ویژه اروپای غربی و آمریکای شمالی تشویق شده اند که از کلیه ابتکارهای صلح مبتنی بر شناسایی حقوق مشروع خلق فلسطین که مورد استقبال، عرفات بوده است، استقبال کنند.

کنفرانس خواستار امکان دادن به خلق فلسطین برای در اختیار داشتن منابع طبیعی خویش و مخالفت با اقدامات [[اسرائیل|اسرائیل]] به منظور جلوگیری از این امر، و نیز به بهبود اوضاع اجتماعی و اقتصادی خلق فلسطین، شد.

کنفرانس خواستار اعتراف به این مسأله شد که " امکان دادن به خلق فلسطین برای برخورداری از حقوق مشروع خویش، مشارکت فعال در بازیابی نقش قانون در روابط بین المللی به شمار می رود. کنفرانس نیاز به اجرای تعهدات مربوط به مساوات و محترم شمردن عهدنامه های ژنو را مورد تأکید قرار داد و از همه کشورها خواست که سازمان آزادی بخش فلسطین را به عنوان تنها نماینده قانونی خلق فلسطین به رسمیت بشناسند.

کنفرانس از شورای امنیت خواست که از عملیات تجاوزگرانه و پاره ای شکافها که روی برنامه صلح در خاورمیانه اثر می گذارد، جلوگیری کند و اقدامات سریع و ثابتی برای برقراری کشور مستقل فلسطینی در خاک فلسطین از طریق اجرای مصوبات سازمان ملل و تسهیل برگزاری یک کنفرانس بین المللی و اقداماتی به خاطر مطمئن شدن از عقب نشینی [[اسرائیل|اسرائیل]] از سرزمینهای اشغال شده در سال 1967 و تضمین حقوق بشر و ایمنی فلسطینیان واقع در زیر یوغ اشغالگری و پایان دادن به توطن اسرائیلی و غارت اقتصاد در سرزمینهای اشغال شده، اتخاذ کند. کنفرانس همچنین سلسله اقداماتی را به منظور جلب توجه افکار عمومی جهان به این مشکل و بهبود اوضاع خلق فلسطین، پیشنهاد کرد.

==مأخذ:==
#خبرگزاری وفا: '''''نشریه خبری وفا'''''، شماره 1132، 17/6/1362.