نمایش مبدأ برای قیمومیت انگلیس، استراتژی صهیونیسم بعد از پایان ـ 1947


        

مسأله فلسطین، در اوایل سال 1947 به [[سازمان ملل متحد ـ اسرائیل، روابط|سازمان ملل متحد]] ارجاع داده شد. در این زمان اقدامات تروریستی و مجرمانه [[صهیونیسم|صهیونیسم]] رو به افزایش گذاشته و توان نظامی او در زمینه تهیه سلاح و بسیج نیروی انسانی، به اوج خود رسیده بود. حرکت اعراب پس از 8 سال سکون، در اواخر سال 1947، از سر گرفته شد. در طی این سالها [[صهیونیسم|صهیونیسم]] فعالیتهای بسیاری داشت، از لحاظ نظامی، در سطح خوبی قرار گرفته و به تبیین یک استراتژی مشخص برای مقابله در مرحله نهایی، پرداخته بود. در این هنگام، استراتژی هاگاناه، به گفته ایگال آلون، شامل نکات زیر بود:

1 ـ سیاست ایجاد مستعمره نشینها در مناطق مختلف، حفاظت دائم از آن و همچنین، عدم تخلیه آنها به هر قیمت ممکن. از این طریق می توان برخی فشارهای عربی را بر مراکز یهود، به سوی این مستعمره نشینها منحرف ساخت و همچنین از آن برای فعالیت در پشت خطوط دشمن بهره جست.

2 ـ به منظور عملی ساختن هرچه سریع تر خروج نیروهای بریتانیا، از هر گونه درگیری مستقیم با نیروهای مزبور، جلوگیری شد. البته هدف از عملیات نظامی تا حدی کاهش مراکز نیروهای بریتانیا و ناامن نمودن آن و بالاتر از همه اثبات این مطلب بود که: [[انگلیس ـ اسرائیل، روابط|انگلیس]] بدون موافقت یهود نمی تواند فلسطین را به عنوان پایگاهی امن و مفید در این منطقه حیاتی، حفظ نماید. مسئولیت [[هاگاناه|هاگاناه]] بیشتر، دفاع از مناطق یهودی نشین در شهرهای مختلف و مستعمره نشینها بود.

3 ـ [[اسرائیل|اسرائیل]] به منظور حفظ امنیت راههای مواصلاتی داخلی، افزایش نیروی انسانی، ایجاد موضع مناسب نظامی برای مقابله با تهدیدات اعراب، و همچنین مرتبط ساختن مناطق تحت سیطره یهود، فعالیت شدیدی را آغاز نمود.

4 ـ تأکید بر تداوم مهاجرت یهود، که از مهمترین اهداف [[استراتژی اسرائیل|استراتژی اسرائیل]] در این مرحله به شمار می رفت. مهاجرت از طریق دریا، خشکی و سفرهای مخفی هوایی صورت می گرفت. در فاصله بین سالهای 1948 ـ 1945 تعداد مهاجرین به 100 هزار نفر رسید که بیشتر آنان را کسانی تشکیل می دادند که از تبانی یهودی کشی صهیونیستها و نازیها، جان سالم بدر برده بودند.

==مأخذ:==
#ربابعه، غازی اسماعیل: '''''الاستراتیجیه الاسرائیلیه'''''، مکتبه المنار، اردن 1983.