نمایش مبدأ برای کنفرانس سران سازمان های بزرگ یهودی آمریکایی، سازمان


        

این سازمان (Conference of Presidents of Major American Jewish Organization)یک سازمانی یهودی آمریکایی است که معمولاً به "کنفرانس سران" شناخته می شود. این کنفرانس شامل نمایندگی 37 سازمان یهودی آمریکایی است که نمایندگی افکار و دیدگاه های این سازمان ها را در مسائل مربوط به [[اسرائیل|اسرائیل]] و دیگر مسائل بین المللی به عهده دارد و در محافل سیاسی آمریکا به منظور تحقق اهداف صهیونیستی فعالیت می کند.

این سازمان به طور غیررسمی (در سال 1955) با برپایی کنفرانسی متشکل از سران سازمان های بزرگ یهودی آمریکایی شکل گرفت. هدف از برپایی کنفرانس بررسی موضوعات مربوط به [[اسرائیل|اسرائیل]] و مسائل مهم برای یهودیان ایالات متحده بود. در سال 1960، کنفرانس تصمیم گرفت روند غیردائمی و دوره ای خود را تغییر دهد و با استمرار و ثبات، اقدامات خود را رسمی کند. بر این اساس، تشکیلات اداری آن شکل گرفت و بودجه ثابتی برای آن در نظر گرفته شد. در سال 1966، اعضای سازمان تصمیم گرفتند به جای هیأت مدیران، یک هیأت نمایندگی از سازمان ها تشکیل دهند که اولین رئیس آن [[گلدمن، ناحوم (1982-1894)|ناحوم گلدمن]] بود.

به رغم آنکه کنفرانس به لحاظ قانونی و عملیجزو گروه های فشار به حساب نمی آید، اما می توان آن را بازوی دیپلماتیک لابی رسمی [[صهیونیسم|صهیونیسم]] (کمیته امور عمومی آمریکا و اسرائیل) در ایالات متحده دانست. تلاش کنفرانس تحقق برخی مأموریت ها و وظایف اساسی در چارچوب زیر است:

1. هماهنگی میان مواضع یهودیان جهان، به ویژه در [[اسرائیل|اسرائیل]] (که اولویت مطلق را در دستور کار کنفرانس دارد). بدین ترتیب کنفرانس تریبونی داخلی برای یهودیان ایجاد می کند تا به این امور بپردازند.

2. خلاصی از اختلافات میان اعضای گروه ها در مورد مواضع آنان نسبت به [[اسرائیل|اسرائیل]] و دیگر مسائل بین المللی به صورت آرام و تلاش برای نزدیک کردن افکار آنان به یکدیگر، به ویژه از این نظر که مشروعیت و نفوذ کنفرانس ناشی از این است که سخنگوی یهودیان و نماینده سیاسی آنهاست و این مسؤولیت در موقع بروز اختلاف میان سازمان های یهودی آمریکایی درباره برخی مواضع سیاسی [[اسرائیل|اسرائیل]] (به ویژه آنچه در زمان دولت لیکود مانند [[جنگ|جنگ]] لبنان رخ داد) اهمیت بیشتری می یابد.

کنفرانس می کوشد از افشا و علنی کردن هرگونه اختلاف و انشقاق جلوگیری کند، حتی چنین کاری را خیانت می داند. به واقع، ساختار کنفرانس این شیوه را آسان کرده است؛ زیرا اعضای آن رهبران معروف و مهم سازمان هایی هستند که منافع کلی مشترکی دارند و در نتیجه به اتفاق نظر می رسند. این کنگره با این انتقاد روبه رو شده بود که آراء مخالف یهودیان، به ویژه آراء منتقد سیاست های [[اسرائیل|اسرائیل]] را سرکوب می کند.

از جمله تضادهای با معنای کنفرانس این است که "الکساندر شیندلر" (رئیس سابق کنفرانس آمریکایی رؤسای سازمان های بزرگ یهودی) که از طرفداران سرسخت دولت صهیونیستی و کسی بود که هرگونه مخالفت یهودیان با آن را رد می کرد، در زمان حکومت لیکود از منتقدان علنی [[اسرائیل|اسرائیل]] شد و خواستار هویتی مستقل از هویت [[اسرائیل|اسرائیل]] گردید و اصرار بر این داشت که جنبش [[صهیونیسم|صهیونیسم]] تابع [[کنِست (پارلمان)|کنست]] (پارلمان اسرائیل) نباشد.

3. کنفرانس مواضع یهودیان را برای برای دولت آمریکا و تصمیم گیران سیاسی، [[رسانه|رسانه]] های عمومی، دولت [[اسرائیل|اسرائیل]] و دولت ها و هیأت های بین المللی دیگر تفسیر و تبلیغ می کند.

4. کنفرانس می کوشد تا در مواضع دولت و ملت آمریکا تأثیر گذارد و این مواضع را برای دولت [[اسرائیل|اسرائیل]] تبلیغ نماید.

5. کنفرانس نقش تفسیرکننده نظریات و دیدگاه های [[اسرائیل|اسرائیل]] را برای دولت آمریکا دارد.

موضع کنفرانس در برابر مسائل بزرگ همان موضع دولت اسرائیل، و محور دیدگاه های آن امنیت و قدرت [[اسرائیل|اسرائیل]] است که نمایانگر منافع بزرگ سیاسی و استراتژیک آمریکاست. برای این منظور، اسنادی را منتشر می سازد و کنفرانس هایی را به طرفداری از [[اسرائیل|اسرائیل]] ترتیب می دهد. همچنین دیدارهای ویژه ای را با رهبران سیاسی آمریکا و جهان و نیز رهبران گروه های یهودی کشورهای دیگر ترتیب می دهد و البته روابط نزدیک و محکمی با صاحبان [[رسانه|رسانه]] های آمریکایی دارد.

در برخی مسائل، کنفرانس می کوشد تا با وارد کردن فشار بر [[کنگره آمریکا|کنگره آمریکا]] از طریق فراخوان و دعوت یهودیان آمریکایی (از طریق سازمان های مشترک در کنفرانس) نامه ها و تلگراف هایی را به نمایندگان مجلس نمایندگان و سنا ارسال کند و از آنها بخواهد که مواضعی هماهنگ با منافع [[اسرائیل|اسرائیل]] اتخاذ کنند. کنفرانس بر حملات تبلیغاتی و برپایی تظاهرات و نیز کنفرانس های مطبوعاتی نیز نظارت دارد. به طور کلی، کمیته اسرائیلی آمریکایی در امور کلی و عام کنگره فعالیت می کند و کنفرانس بر قوه مجریه و رئیس جمهور تمرکز دارد.

رئیس کنفرانس که معمولاً یکی از رؤسای گروه های وابسته به آن است. تقریبا هر دو سال یکبار انتخاب می شود. بودجه کنفرانس سران از طریق حق عضویت و نیز کمک هایی تأمین می شود که اعضای گروه های وابسته به آن پرداخت می کنند. در سال 1982 بودجه کنفرانس بر 350 هزار دلار بالغ شد.

سازمان های وابسته به کنفرانس آمریکایی سران سازمان های بزرگ یهودی عبارتند از:

کنگره یهودی آمریکایی، شورای اتحادیه آمریکایی کارگران اسرائیل، کمیته اسرائیلی آمریکایی امور عمومی، اتحادیه صهیونیستی آمریکا، بنای بریت، هاداساه، کمیته کارگران یهودی، مبارزان پیشگام یهودی، سازمان صهیونیستی کارگران آمریکا، سازمان آمریکایی مزراحی، کمیته مشورتی روابط قومی ملی، اتحاد طوائف [[عبری|عبری]] آمریکایی، سازمان صهیونیستی در آمریکا، زنان آمریکایی مزراحی، گروه مخالفان افترا، زنان بنای بریت، بنی صیون، کنگره مرکزی [[حاخام|حاخام]] های آمریکایی، زنان امونا در آمریکا، صهیونیست های حیروت، صندوق ملی یهود، مؤسسه بازسازی یهودی، اتحادیه کارگری صهیونیستی، کمیته ملی کارگران اسرائیل، مجلس ملی زنان یهودی، شورای ملی [[اسرائیل|اسرائیل]] جوان، اتحاد ملی خواهران معبد، شورای ملی تجدید حیات یهودی، شورای جوانان یهودی آمریکای شمالی، زنان پیشرو، جمعیت عمومی حاخامی، شورای حاخامی آمریکا، سازمان زنان آمریکایی برای بازسازی خانواده از راه آموزش عملی، گروه زنان یهودی محافظه کار، اداره کارگران و [[سازمان جهانی صهیونیسم|سازمان جهانی صهیونیسم]] بخش آمریکا.

==مأخذ:==
#المسیری، عبدالوهاب: '''''دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم'''''، ترجمه مؤسسه مطالعات و پژوهش های تاریخ خاورمیانه، دبیرخانه کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، جلد ششم، چاپ اول، پاییز 1382.