سازمان ملل و هولوکاست

الف ـ گرامیداشت و آموزش هولوکاست توسط سازمان ملل:

مهمترین اقدام بارز سازمان ملل دربارة مبارزه با آنتی سمیتیسم، گامهایی بود که به تصمیم مجمع عمومی در مورد آموزش و گرامیداشت هولوکاست انجامید زیرا هولوکاست مهمترین مسئله صهیونیستها است و گرامیداشت یاد قربانیان آن برای آنها بسیار مهم است.

1 ـ مجمع عمومی و مسئله هولوکاست:

در 24 ژانویه 2005 جلسه مجمع عمومی سازمان ملل با هدف گرامیداشت شصتمین سالگرد آزادی آشویتز برگزار شد که در آن افراد عالیرتبه ای مانند کوفی عنان دبیر کل، جین پینگ (Jean Ping) رئیس مجمع عمومی سازمان ملل، الی ویزل مدعی بازمانده هولوکاست و برنده جایزه نوبل، یوشکا فیشر وزیر امور خارجه آلمان و... حضور داشتند. این جلسه از طرف 151 عضو سازمان ملل حمایت شد. کوفی عنان در این جلسه گفت: سازمان ملل نباید فراموش کند که ایجاد آن پاسخی به نازیسم بود و هولوکاست یکی از محرکه های ایجاد آن بود. تراژدی یهودیان منحصر به فرد است و دو سوم یهودیان اروپا کشته شدند. امروز اسرائیل و سازمان ملل روی خاکستر هولوکاست ایجاد شده اند.

در میان همة اقدامات مجمع عمومی، جلسه ژانویه 2005 بارزترین آنها بود که در زمینه گرامیداشت هولوکاست نقش بسزایی داشت.

2 ـ قطعنامه مجمع عمومی درباره روز جهانی هولوکاست:

در آغاز شصتمین جلسه مجمع عمومی سازمانملل در اواخر سال 2005، کشورهای عضو گام دیگری برداشتند و با تصویب قطعنامه 60/7 برای اولین بار، 27 ژانویه را به عنوان روز جهانی هولوکاست به تصویب رساندند. این قطعنامه همچنین از دولتهای عضو می خواهد برنامه های آموزشی متعددی را در مورد هولوکاست ترتیب داده و افکار منکران هولوکاست را مورد انتقاد قرار دهند.

علاوه بر این از دبیرکل خواسته شد که برنامه ای با عنوان "سازمان ملل و هولوکاست" را ترتیب دهد. قطعنامه سازمان ملل با ابتکار اسرائیل و حمایت 103 کشور بدون رأی گیری به تصویب رسید و غالب کشورهایی که از این قطعنامه حمایت نکردند، عربی و اسلامی بودند. این قطعنامه درست یک هفته پس از اظهارات محمود احمدی نژاد در مورد "محو اسرائیل "بود. اگرچه در مجموع هیچ کشوری علیه این قطعنامه رأی نداد اما برخی از کشورها از واژه "هولوکاست نازی" انتقاد کردند. برای مثال، مصر از گنجاندن گزینه های برنامه آموزشی در کشورهای عضو و نام بردن از هولوکاست به عنوان "منحصر به فرد بودن "ناراضی بود.

اندونزی نیز از اینکه این قطعنامه دربرگیرنده سایر تراژدیهای انسانی نیست معترض بود و اردن، گرامیداشت هولوکاست را توجیهی برای اعمال غیرانسانی اسرائیل در سرزمینهای اشغالی دانست. ونزوئلا به گنجاندن دیگر هولوکاست ها مانند هیروشیما و ناکازاکی در این قطعنامه اصرار ورزید و مالزی نیز واکنش نشان داد.

3 ـ برنامه "هولوکاست و سازمان ملل":

شاید بهترین بند قطعنامه سازمان ملل، مربوط به برنامه کمک رسانی درباره "هولوکاست و سازمان ملل" بود که محل آن در دپارتمان اطلاعات عمومی سازمان ملل در نیویورک با یک کادر تمام وقت،کارمندان سازمان ملل، دیپلماتها و بازدید کنندگانی است که برای یادگیری در مورد هولوکاست جمع شده اند و همراه موزه یادبود هولوکاست آمریکا، فعالیتهای زیادی را انجام دادند.

گرامیداشت سالانه هولوکاست در سال های 2006 و2007 در نیویورک فرصت مناسبی را ایجاد کرد. در سال 2006 نمایشگاهی در مورد "زندگی کودکان در طول هولوکاست" برگزار شد و در سال 2007 نیز نمایشگاهی درباره "رم و سنیتی در طول هولوکاست" با کمک بازماندگان هولوکاست برگزار شد. در طول این نمایشگاه دو فیلم درباره بازماندگان هولوکاست به نمایش درآمد و در کارنگی هال نیز یک کنسرت با حمایت دپارتمان اطلاعات عمومی سازمان ملل و بنیاد رائول والنبرگ (Raoul Walenberg Foundation)به اجرا درآمد. گرامیداشت هولوکاست توسط سازمان ملل تنها به نیویورک محدود نبود بلکه در دفتر این سازمان در اروپا (ژنو) نیز برنامه هایی به این مناسبت اجرا شد.

در سال 2006 در این مراسم افرادی مانند دبیرکل دفتر سازمان ملل در ژنو سرگی اردژونیکیدز (Sergei ordznikidze)اسحاق لوائن سفیر اسرائیل در سازمان ملل و تام لیوک مدعی بازمانده هولوکاست و کارمند سابق سازمان ملل به سخنرانی پرداختند.

در سال 2007 نیز به همین سیاق برنامه های متعددی اجرا شد.

علاوه بر موارد ذکر شده، مرکز اطلاعات سازمان ملل اقدام به برگزاری مراسم گرامیداشت در نایروبی، لیما، کاتمانه و باکو کرد و نمایشگاههایی نیز به این مناسبت برپا شدند.

برنامه "هولوکاست و سازمان ملل" که به موجب قطعنامه 6./7 مجمع عمومی با بودجه سالانه 345 هزار دلار تحت سرپرستی کیمبرلی مان (Kimberly Mann)به وجود آمد، تاکنون چندینفیلم در مورد هولوکاست ساخته، مطالبی گوناگونی در این باره منتشر کرده و به ناظر "نیروی ویژة همکاری بین المللی بر آموزش هولوکاست" تبدیل شده است. از فعالیتهای مهم این برنامه برگزاری مراسم یادبود هولوکاست در کشورهای گوناگون، آموزش کارکنان سازمان ملل در مورد آنتی سمیتیسم و انتشار کتابهایی در این رابطه است.

ب ـ سازمان ملل و مبارزه با منکران هولوکاست

محمود احمدی نژاد رئیس جمهور ایران در اکتبر 2005 از "محو اسرائیل از روی نقشه جغرافیا" حرف زد و دو ماه پس از آن اظهاراتی را در مورد انکار هولوکاست ایراد کرد. وی مشروعیت اسرائیل را زیر سؤل برد و از مدارک تاریخی حرف زد که نشان می دهد، هولوکاست رخ نداده است و شش روز بعد وی هولوکاست را افسانه خواند.

متعاقب آن، کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل و شورای امنیت به سرعت اظهارات احمدی نژاد را محکوم کردند. کوفی عنان با اشاره به منشور سازمان ملل اظهار داشت که هیچ عضوی از سازمان ملل حق ندارد عضو دیگر را تهدید به نابودی کند.

مجمع عمومی سازمان ملل هیچ واکنشی از خود نشان نداد تا اینکه در سال 2006 احمدی نژاد اقدام به برگزاری کنفرانس هولوکاست در تهران کرد. بنابراین در 26 ژانویه 2007 و یک روز قبل از دومین سالگرد گرامیداشت هولوکاست، مجمع عمومی بدون رأی گیری قطعنامه 61/255 را به تصویب رساند و انکار هولوکاست را محکوم کرد. در این قطعنامه آمده است: انکار هولوکاست بدون استثناء محکوم است.

ایران در تصویب این قطعنامه همکاری نکرد، اندونزی و ونزوئلا نیز همراه ایران از قطعنامه، آمریکاو اسرائیل به شدت انتقاد کردند. سایر کشورهای عربی و اسلامی و هشت کشور آفریقایی عضو سازمان کنفرانس اسلامی شامل بنین، کامرون، گابن، موزاه بیک، سنگال، سیرالئون، توگو و مالدیو نیز از این قطعنامه حمایت نکردند.

مآخذ:

1. www.unwatch.org/atf/cf%7B6DEB65DA- BE5B-4CAE-8056-8BFOBEDF4D17% 7D unw %20report % 20 on%20 un%20$$% 20anti- Semitism.pdf.
2. www.forward.com/articles/0785.