راه پیمایی یادبود و امید

مقدمه:

با وجود گذشت بیش از شش دهه از پایان جنگ جهانی دوم و در حالی که یاد و خاطره قربانیان بی شمار این جنگ و فهرست کشورهایی که در صف متحدین یا متفقین آن قرار داشتند، آهسته آهسته از حافظه بشر و حتی از ذهن نسلی که خود از نزدیک نظاره گر فجایع و ویرانگری های این جنگ خانمان سوز بود، در حال پاک شدن است، اما ماجرای به اصطلاح کشتار دسته جمعی یهودیان در خلال جنگ جهانی دوم که در صورت صحت وقوع این رخداد و باور کینه نازیسم علیه یهودیان و حتی قبول بزرگنمایی های انجام شده نیز، آمار قربانیان آن در مقایسه با مردمی که از نژادها، مذاهب و قومیت های دیگر قربانی جاه طلبی قدرت های بزرگ آن زمان شدند، به مراتب کمتر است، هنوز بزرگترین ابزار تبلیغاتی صهیونیسم برای جبران این به اصطلاح ظلم تاریخی است.

هولوکاست به عنوان مظهر مظلوم نمایی قوم یهود که نقش عمده ای در تداوم حاکمیت دولت یهودی در سرزمین های اشغالی فلسطین دارد، بواسطه ذره بین غول پیکری که در برابر آن قرار گرفته، زخمی چنان التیام ناپذیر می نماید که گویی پس از گناه اولیه آدم ابوالبشر، اینک دست ابنای بشر، برای دومین بار، به گناه تاریخی دیگری آلوده شده و راز ماندگاری این واقعه و تازه ماندن این زخم، تلاشهای گسترده و سازمان یافته ای است که هر سال در قالب مراسم و آیین های خاص برگزار شده از سوی سازمانهای یهودی جهان و با حمایت مستقیم رژیم صهیونیستی در کشورهای مختلف دنیا، صورت می پذیرند.

مراسم گرامیداشت قربانیان دره "بابی یار "در شهر کی یف و نیز مراسم یادبود قربانیان اردوگاههای آشویتز و بیرکنائو در شهر ورشو از جمله مهمترین رویدادهایی به شمار می روند که همه ساله در سالگرد وقوع این دو حادثه با انجام تشریفات و آیین های خاص در کشورهای اوکراین و لهستان برگزار می شوند اما سالخورده شدن نسل به اصطلاح بازمانده از هولوکاست و ترس از اینکه مبادا با از میان رفتن این نسل، هولوکاست مورد ادعا نیز به فراموشی سپرده شود، سالها پیش، دولت اسرائیل و سازمانهای یهودی دنیا را به اتخاذ رویکردی جدید برای پیوند دادن نسل جدید یهودیان با هولوکاست واداشت.

"راه پیمایی یادبود و امید" یا راه پیمایی زندگی نقطه اوج برنامه آموزشی فشرده ای است که همه ساله همزمان با روز گرامیداشت هولوکاست در اسرائیل (یوم هاشوآه) در حومه شهر ورشو برگزار می شود. هدف از این برنامه بین المللی پیوند دادن نسل جدید یهودیان با نسل به اصطلاح بازماندگان هولوکاست است؛ نسلی که با افزایش سن آن، نگرانی از انقطاع فرهنگی آن با نسل جدید و فراموش شدن هولوکاست که به ابزاری هویت بخش برای اسرائیل تبدیل شده است نیز لحظه به لحظه افزایش می یابد چرا که مرگ هر بازمانده به مثابه جدا شدن برگی به ظاهر ارزشمند از دفتر تاریخ هولوکاست است.

از دیگر اهداف بنیادین این طرح می توان به تلاش رژیم صهیونیستی برای معرفی روز گرامیداشت هولوکاست و روز شکل گیری دولت اسرائیل به عنواندو رویداد مهم و تأثیرگذار در تاریخ یهودیت اشارهکرد؛ هدفی که جز با پیوند دادن این دو رویداد قابل تحقق نبود. اسحاق ناون پنجمین رئیس جمهور رژیم صهیونیستی (1983ـ1978)، نخستین کسی بود که حتی سالها پیش از برپایی راه پیمایی یادبود و امید، از وجود چنین آرمانی در اندیشه صهیونیسم خبر داد. وی در زمان ریاست جمهوری خود به تمام پسران و دختران جوان یهودی توصیه کرد که برای یک بار هم که شده به طور همزمان از آشویتز و اورشلیم (قدس) دیدن کنند.

با تمام این اوصاف، مهمترین هدف برنامه ریزی شده ای که در پس این راه پیمایی سالانه نهفته است، شناساندن فرهنگ و تاریخ تخریب شده یهودیان در اروپا و مشاهده تولد مجدد این فرهنگ در اسرائیل است. هدفی که در صورت تحقق، جوانان یهودی شرکت کننده در راه پیمایی یادبود و امید را به "یادآوری" مصائب گذشته تشویق و به بهره مندی از آینده ای بهتر در اسرائیل "امیدوار" خواهد کرد. به تعبیری دیگر، مسئولین برگزاری این راه پیمایی در تلاشند تا با گره زدن داستان هولوکاست به داستان شکل گیری موجودیت بی هویتی به نام اسرائیل و مستمسک قرار دادن احساسات رشد نیافته عده ای از جوانان دانشجو و دانش آموز، خطر پراکندگی یهودیان را به آنان گوشزد کرده و ضرورت استقلال سیاسی و نظامی یهودیان برای دفاع از خود را مورد تأکید قرار دهند.

الف ـ ماهیت رویداد:

راه پیمایی یادبود و امید (March of Remembrance and Hope)که از آن تحت عنوان راه پیمایی زندگی (March of Living)نیز نام برده می شود، عنوان یک برنامه آموزشی فشرده است که همه ساله همزمان با روز "یوم هاشواه" (روز بزرگداشت قربانیان هولوکاست در اسرائیل) در شهر ورشو پایتخت لهستان آغاز و پس از گذشت قریب به یک هفته با مسافرت به اسرائیل و شرکت در جشن استقرار دولت یهود در سرزمین فلسطین پایان می یابد.

شرکت کنندگان اصلی این مراسم را دانش آموزان یهودی مقطع دبیرستان و بازماندگان هولوکاست از کشورهای مختلف جهان اعم از آمریکا، اسرائیل، مکزیک، فرانسه، بلژیک،آرژانتین،اتریش،لهستان،کانادا،استرالیا و برزیل تشکیل می دهند که البته همه ساله شرکت کنندگانی با پیشینه مذهبی و فرهنگی متفاوت نیز از کشورهایی چون ژاپن، هند و ترکیه در جمع آنان مشاهده می شوند. هدف اصلی این برنامه آموزشی بین المللی که میزبانی آن را دولت لهستان برعهده دارد، آشنا ساختن نسل جدید یهودیان با دو رویداد مهم تاریخ یهودیت یعنی هولوکاست و تشکیل دولت اسرائیل است و ابزار تحقق این هدف واداشتن جوانان یهودی به تماشای اماکنی است که بستر وقوع این دو رویداد تاریخی بوده اند.

اساس این برنامه آموزشی مبتنی بر یادگیری تجربی است. دانش آموزان مقطع دبیرستان از سراسر جهان در چارچوب یک سفر اکتشافی وارد لهستان شده و در حین مصاحبت با به اصطلاح بازماندگان هولوکاست و شنیدن داستانها و روایاتی از زبان آنان، از اماکن فرهنگی و تاریخی یهودیان در لهستان اعم از قبرستانها، بناهای یادبود و کنیسه ها دیدن کرده و سپس راهی اردوگاه آشویتز در حومه شهر ورشو می شوند.

آشویتز همان اردوگاهی است که به ادعای یهودیان، بالغ بر یک میلیون یهودی در زمان اشغال لهستان توسط آلمان نازی (1945ـ1939)، به دستنازی ها در اتاقهای گازی که در آن تعبیه شده بود، کشته شدند. مسئولین برگزاری این مراسم، در حین بازدید شرکت کنندگان از آشویتز و مشاهده آثار و بقایای برجا مانده از به اصطلاح قربانیان هولوکاست، فرصت را مغتنم شمرده و تبعات نفرت و تعصب مذهبی و نژادی را برای آنان بازگو و خطرات آنتی سمیتیسم، نژادپرستی و تعصبات فرهنگی و مذهبی را به آنان گوشزد می کنند.

پس از بازدید از اردوگاه آشویتز، جوانان و نوجوانان یهودی حاضر در این مراسم به همراه نمایندگان جوامع یهودی سراسر دنیا و اهالی ورشو، در حالی که پرچم سفید و آبی رنگ اسرائیل را با خود حمل می کنند، با پیشاهنگی یکی از مقامات عالی رتبه دولت اسرائیل مانند رئیس جمهور، نخست وزیر، وزرای کابینه یا نمایندگان کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) به سمت اردوگاه بیرکنائو که در فاصله 3 کیلومتری از آشویتز قرار دارد، به حرکت در می آیند.

فلسفه پیمودن این مسیر طولانی، گرامیداشت یاد و خاطره قربانیانی است که با پای پیاده از اردوگاه آشویتز به اردوگاه بیرکنائو منتقل شدند و بسیاری از آنان در حین پیمودن این مسیر بر اثر گرسنگی و بیماری جان باختند. در طول این راه پیمایی، مسئولین برگزاری این مراسم مکرراً آموزه های هولوکاست را به آنان یادآوری کرده و آنان را به تلاش برای جلوگیری از تکرار چنین وقایعی در آینده دعوت می کنند. پس از بازدید کامل نوجوانان یهودی از قبرستان ها، کنیسه ها، اماکن فرهنگی و تاریخی و همچنین اردوگاههایی چون، آشویتز، بیرکنائو و تربلینکا و آشنایی آنان با پیشینه تاریخی و فرهنگی یهودیان اروپا و نیز روایات تلخی که از زبان به اصطلاح بازماندگان هولوکاست برای آنان بازگو می شود، اسرائیل به عنوان مقصد نهایی سفر در دستور کار برگزارکنندگان این مراسم قرار می گیرد.

چنانچه نوجوانان و جوانان یهودی و غیریهودی حاضر در این سفر اکتشافی در پایان دیدار خود از اردوگاه ها و اماکن فرهنگی و تاریخی تخریب شده یهودیان در ورشو در این اندیشه فرو روند که چطور جهان نابودی کامل یک نسل از یهودیان در طول جنگ جهانی دوم را به نظاره نشست، مسئولین برگزاری این رویداد پرهزینه فرهنگی، به هدف برنامه ریزی شده خود دست یافته اند. با ورود شرکت کنندگان حاضر در این مراسم به اسرائیل، سفر دو هفته ای آنان وارد مرحله تازه ای می شود. تمام سعی مسئولین برگزاری این سفر بر این است که نسل جدید یهودیان پس از مشاهده ممات فرهنگ و تاریخ یهود در اروپا، اینک حیات مجدد آن در اسرائیل را از نزدیک مشاهده کنند.

دانش آموزان ضمن بازدید از مدارس، موزه ها، کنیسه ها و سایر اماکن فرهنگی و تاریخی و شرکت در جشنها و مراسم خاصی که برای آنان تدارک دیده شده، از بیت المقدس، تل آویو، بلندی های جولان، جلیله و نقب نیز دیدن می کنند.

در ادامه این سفر، جوانان و نوجوانان یهودی در مراسم گرامیداشت یاد و خاطره سربازان و غیرنظامیانی که در راه شکوفایی فرهنگ یهودیت در اسرائیل جان خود را از دست داده اند، شرکت کرده و مصائب و مشکلاتی که دولت اسرائیل از بدو تأسیس تاکنون پشت سر گذاشته است، برای آنان بازگو می شود و سپس با حضور آنان در جشن استقلال اسرائیل(روز استقرار رژیم صهیونیستی در سرزمین فلسطین) مراسم راه پیمایی یادبود و امید خاتمه می یابد. پس از اتمام این سفر تفریحی ـ آموزشی به تعدادی از دانش آموزان و دانشجویان نیز به قید قرعه بورس تحصیلی اعطا می شود.

ب ـ اهداف طرح:

عمده ترین اهداف برگزاری راه پیمایی یادبود و امید را می توان به موارد زیر خلاصه کرد:

1) ایجاد روحیه مقابله با تهدید آنتی سمیتیسم و وقوع یک نسل کشی دیگر از طریق مشاهده مستقیم به اصطلاح وقایع هولوکاست و ترویج ارزشهای اخلاقی.

2) فراموش نکردن به اصطلاح کشتار شش میلیون یهودی به دست نازیها در طول جنگ جهانی دوم

3) متعهد ساختن شرکت کنندگان به ساختن جهانی عاری از ظلم، تبعیض و تعصب برای تمام انسانها.

4) گسترش مرزهای سیاسی، فرهنگی و اعتقادی برای تحمل عقاید و ارزشهای نژادها و قومیتهای دیگر.

5) عدم سکوت در برابر ظلم و تبعیض.

6) جلوگیری از اسطوره شدن هیتلر در ذهن مردم جهان و ارائه یک چهره خشن از وی.

7) تمجید از شهامت یهودیانی که از هولوکاست نجات یافته و علی رغم خاطرات تلخ گذشته، زندگی تازه ای را آغاز کردند.

8) تجلیل از کهنه سربازان جنگ جهانی دوم که برای آزادی اروپا از چنگ نازیها جنگیدند.

9) تقویت هویت یهودی و ارتباط خود با اسرائیل.

10) مبارزه با تجدیدنظرطلبان و منکران هولوکاست.

ج ـ جزئیات طرح:

1 ـ تاریخچه:

پس از آنکه رژیم صهیونیستی در سال 1951 میلادی با زیرکی تمام توانست با تعیین سالروز قیام یهودیان ساکن ورشو علیه سربازان نازی در سال 1943 (و نه سالروز آزادسازی اردوگاه آشویتز در سال 1945 که در سال 2005 از سوی سازمان ملل روز جهانی هولوکاست نامگذاری شد) به عنوان روز گرامیداشت هولوکاست در اسرائیل (یوم شوآه) به هولوکاست هویتی صرفاً یهودی بخشیده و یهودیان را به عنوان عناصری مقاوم در طول جنگ جهانی دوم معرفی کند، به دلیل مقاربت این روز با روز استقرار دولت یهود در سرزمین فلسطین، تلاشهای گسترده ای برای معرفی این دو روز به عنوان دو رویداد مهم و تأثیرگذار در تاریخ ملت یهود و پیوند دادن آنها با یکدیگر آغاز شد تا اینکه سرانجام در سال 1988 وزارت آموزش و پرورش اسرائیل طرحی را برای برگزاری یک رویداد دو سالانه ارائه داد.

این طرح که ابتدا راه پیمایی زندگی (March Of Living)و سپس در سال 2001 به راه پیمایی یادبود و امید (March of Remembrance and Hope)تغییر نام داد، شامل سفر دانش آموزان و دانشجویان یهودی و همچنین غیریهودی سراسر دنیا به ویژه اسرائیل، آمریکا و اروپا به لهستان برای بازدید از اماکن و وقایع مرتبط با هولوکاست و سپس انتقال آنان به اسرائیل برای شرکت در جشن استقرار رژیم صهیونیستی بود. در راستای اجرای این طرح تفریحی ـ آموزشی، آوراهام هیرچسون (وزیر دارایی اسرائیل در کابینه اولمرت) که در آن زمان پس از یک دوره حضور در کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی)، از نمایندگی مجدد حزب لیکود در پارلمان بازمانده بود، در سال 1988 و 1989 با همکاری ایهود اولمرت (نخست وزیر اسرائیل پس از شارون) که در آن هنگامنماینده پارلمانی حزب لیکود بود، سه سازمان غیردولتی را به منظور برنامه ریزی و برپایی این مراسم فرهنگی ـ آموزشی تشکیل داد.

هر چند اولمرت در سال 1992 از عضویت در هیئت مدیره سازمانهای مذکور کناره گیری کرد، اما هیرچسون کماکان به فعالیت راهبردی و مدیریتی خود ادامه داده و از او به عنوان بنیانگذار راه پیمایی یادبود و امید یاد می شود. گفتنی است راه پیمایی یادبود و امید برخلاف توافق اولیه از سال 1988 (به استثنای سال 1989) به صورت سالانه برگزار می شود.

2 ـ منابع مالی:

بودجه مورد نیاز برای برپایی راه پیمایی یادبود و امید در درجه نخست از سوی وزارت دارایی و وزارت آموزش و پرورش اسرائیل تأمین می شود اما آژانس یهود (Jewish Agency) NGO های تحت مدیریت هیرچسون و همچنین صندوقی تحت عنوان "صندوق اسرائیل برای ارتقاء آگاهی مردم جهان از شجاعت یهودیان در طول جنگ جهانی دوم" (IFPAJBWWT)که در سال 1987 توسط وی تأسیس شد نیز نقش مؤثری در جمع آوری کمکهای مردمی از سراسر جهان و حمایت مالی از این طرح ایفا می کنند.

با این وجود، به دلیل هزینه بر بودن طرح، هر یک از داوطلبان شرکت در این سفر اکتشافی پس از احراز شرایط لازم نظیر پر کردن فرم درخواست از طریق اینترنت یا مراجعه به مراکز یهودی کشور متبوع، ارائه مقاله در زمینه هولوکاست یا فرهنگ یهود، سلامت جسمانی و بلوغ عاطفی و نیز شرکت در مصاحبه اختصاصی، می بایست به طور میانگین مبلغ سه هزار دلار نیز شهریه پرداخت کنند که البته این مبلغ در مورد یهودیان خارج اسرائیل، بیشتر از حد میانگین است.

د ـ مراسم راه پیمایی یادبود و امید در سال 2007:

نوزدهمین راه پیمایی یادبود و امید، در تاریخ دوشنبه 16 آوریل 2007 مصادف با روز گرامیداشت هولوکاست در اسرائیل (یوم هاشوآه) برگزار شد. همزمان با برگزاری مراسم یوم هاشوآه در اسرائیل و بازدید شماری از مقامات دولتی رژیم صهیونیستی نظیر "ایهوداولمرت "نخست وزیر و "دالیاایتسیک" سخنگوی کنست، سفرا و نمایندگان سایر کشورهای جهان از جمله اسقف "آنتونیو فرانکو "سفیر واتیکان در اسرائیل و نیز تعداد کثیری از به اصطلاح بازماندگان هولوکاست و مردم عادی از موزه "یادواشم" در شهر قدس، قریب 9 هزار شرکت کننده یهودی و غیریهودی اعم از دانش آموزان و دانشجویان یهودی از 40 کشور جهان، نمایندگان سازمان های یهودی دنیا، مقامات دولتی اسرائیل و لهستان و تعداد محدودی شرکت کننده از مذاهب و قومیتهای دیگر به همراه تعدادی از به اصطلاح بازماندگان هولوکاست، با همکاری شرکت هواپیمایی "ال آل" (El Al) اسرائیل و "لات" (Lot)لهستان برای شرکت در راه پیمایی یادبود و امید و مشاهده مستقیم آثار به اصطلاح وقایع هولوکاست وارد شهر ورشو شدند.

پس از ورود به محوطه اردوگاه آشویتز، جوانان اسرائیلی که تعداد آنها بالغ بر هزار و 800 نفر بود، با روشن کردن شمع در کنار "دیوار اعدام" (Execution wall)یاد و خاطره یهودیان مجاری تباری که گفته می شود در مقابل این دیوار به دست سربازان نازی تیرباران شدند را گرامی داشتند. پس ازخاتمه این مراسم و بازدید از بخشهای مختلف آشویتز، تمامی شرکت کنندگان در حالی که بسیاری از آنان پرچم سفید و آبی اسرائیل را با خود حمل می کردند، رأس ساعت 14 به وقت محلی از مقابل این اردوگاه به سمت اردوگاه بیرکنائو به راه افتادند. در طول این راه پیمایی که از نظر یهودیان یادآور راه پیمایی دردناک عده کثیری از قربانیان هولوکاست در طول جنگ جهانی دوم است، جوانان و نوجوانان یهودی سرود "کادوش "(سرود عزاداری یهودیان) را زیر لب زمزمه کرده و برای قربانیان هولوکاست طلب آمرزش کردند.

رافی ایتان (Rafi Eitan)وزیر امور بازنشستگان اسرائیل از حزب "گیل" نیز به نیابت از رژیم صهیونیستی رهبری این راه پیمایی بین المللی را برعهده داشت، در استراحتگاهی که در حد فاصل این مسیر سه کیلومتری تعبیه شده بود، با اشاره به اظهارات محمود احمدی نژاد رئیس جمهور ایران مبنی بر نابودی اسرائیل گفت: ما در اینجا گرد هم آمده ایم تا به جهانیان هشدار دهیم که نژاد انسان که اهریمنی چون رهبر نازی ها را در دامان خود پروراند، بار دیگر می تواند در قالب رژیمی تروریست و علاقه مند به تسلیحات هسته ای، چنین اهریمنی را خلق کند.

گفتنی است همسو با جنجال تبلیغاتی غرب بر سر مسئله هسته ای ایران، تأکید بی مورد و هدفمند بر خطرناک بودن برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران و اهتمام محمود احمدی نژاد برای نابودی رژیم صهیونیستی ، در راه پیمایی سال گذشته نیز در دستور کار مسئولین برگزاری این مراسم بود. در راه پیمایی سال 2006 که به دلیل عدم تطابق ماه عبری با ماه میلادی در تاریخ 25 آوریل و همچون سال 2007 با سر دادن شعار "دیگر هرگز" آغاز شد، شیمون پرز قائم مقام نخست وزیر اسرائیل که رهبری مراسم را نیز برعهده داشت، در تجمع راهپیمایان عنوان کرد: ای کاش احمدی نژاد در اینجا حضور داشت و از نزدیک آثار برجا مانده از قربانیان جنایات نازی ها در طول جنگ جهانی دوم را مشاهده می کرد. این سیاستمدار کهنه کار اسرائیلی در ادامه فریاد زد: جهان باید نیروهایی که جنون نسل کشی دارند را شناسایی و متوقف کند.

ایتان همچنین پس از پایان مراسم راه پیمایی امسال در سخنرانی اختتامی خود با اشاره به عملیات دستگیری یکی از فرماندهان ارشد نازی به نام "آدولف آیشمن" و انتقال وی در اسرائیل به سال 1960 که توسط سرویس اطلاعاتی موساد و تحت فرماندهی وی صورت گرفت، با لحنی غرورآمیز گفت: من مفتخرم که این فرصت گرانبها نصیبم شد تا یکی از عوامل اصلی رژیم سفاک نازی را از نزدیک ببینم، به چشمانش نگاه کنم، ضربان قلبش را حس کنم، لرزش اندامش را لمس کنم و بوی حیوان را از او استشمام کنم.

اسرائیل مئیر لائو (Israel Meir Lau) حاخام اعظم اسبق اسرائیل که همچون سالیان قبل در پیشاپیش راهپیمایان حرکت می کرد نیز در پایان راه پیمایی به نقل خاطرات کودکی خود از زمان هولوکاست و آزادسازی اردوگاه آشویتز پرداخت و سپس با اشاره به نقش بی بدیل بازماندگان هولوکاست در رابطه با پیوند خوردن نسل جدید یهودیان با واقعه هولوکاست، وضعیت اسف بار آنان در اسرائیل را به شدت مورد انتقاد قرار داد و گفت: بازماندگان هولوکاست پس از خلاصی از شعله های جهنم، اینک در زیر فشار فقر ناتوان شده اند و این مایه روسیاهی ماست.

گفتنی است چندی پیش صندوق رفاهبازماندگان هولوکاست (HSWF)اعلام کرد از مجموع 260 هزار بازمانده هولوکاست که در اسرائیل زندگی می کنند، 80 هزار نفر زیر خط فقر قرار دارند.

یاروسلاو زیلینسکی (Jaroslaw Zielinski) معاون وزیر امور خارجه لهستان نیز در راه پیمایی یادبود و امید امسال حضور داشت. وی پیش از آغاز راه پیمایی خطاب به راهپیمایان گفت: این راه پیمایی بیانگر علاقه ما به ساختن جهانی بهتر و آزادتر است. ما در اینجا گرد آمده ایم تا خود را به لحاظ عاطفی و ایدئولوژیک به قربانیان هولوکاست پیوند بزنیم. زیلینسکی از محوطه اردوگاههای آشویتز و بیرکنائو به عنوان گورستانهایی بدون سنگ قبر یاد و تأکید کرد هیچگاه نمی توان به عمق این فاجعه عظیم بشری پی برد.

گفتنی است علاوه بر ایتان، "یولی تامیر "وزیر آموزش و پرورش و "سارا ماروم شالف "عضو پارلمانی حزب گیل نیز به نیابت از رژیم صهیونیستی در این مراسم حضور داشتند. نکته جالب توجه در رابطه با نوزدهمین راه پیمایی یادبود و امید، عدم حضور آوارهام هیرچسون وزیر دارایی اسرائیل دراین مراسم بود. هیرچسون در پی طرح اتهاماتی مبنی بر اختلاس وی از سازمانهای غیردولتی برگزارکننده این مراسم و نیز ابراز نگرانی دولت لهستان از تأثیر منفی حضور او بر وجهه این رویداد فرهنگی ـ آموزشی، از شرکت در راه پیمایی یادبود و امید امتناع کرد. وی در مراسم سال قبل، راه پیمایی یادبود و امید را بزرگترین اعتراض جوانان یهودی سراسر دنیا به تکذیب هولوکاست خواند.

اسرائیل مقصد نهایی سفر جوانانی است که از 40 کشور دنیا نظیر آمریکا، کانادا، استرالیا، مکزیک، ژاپن، کشورهای اروپایی و جمهوری های استقلال یافته اتحاد جماهیر شوروی، در مراسم امسال با هدفی خاص و از پیش تعیین شده که همانا قرار گرفتن در مسیر مکتب صهیونیسم است، گرد یکدیگر آمده اند. از این رو، این سفر پرهزینه پس از بازدید از کلیه اماکن فرهنگی و تاریخی یهودیان در لهستان، با مسافرت به اسرائیل و شرکت در جشن استقرار دولت یهود در سرزمین غصب شده فلسطین پایان می یابد.

مآخذ:

1. بولتن رویداد و گزارش صهیونیسم، مؤسسه ندا، شماره 117، 20/2/1385.
2. بولتن رویداد و گزارش، مؤسسه ندا، شماره مسلسل 337.
3. www.juf.org/projects/program.asp?id=512.
4. www.jpost.com. servlet/satellite? cid=11 76152773933$$pagename=jpost%2FJP.
5. www.motl.org/mission.htm.
6. www.ect-shout.ca/? s=links.
7. www.motl.org.
8. www.centrefordiversity. ca/programs- respect-div.html.
9. www.remembranceandhope.com/about/goals.htm.
10. www.ynetnews.com/Ext/com/Article Layout/cdaArticle Print Previw/1,2506, 1-3265850.oo/3243712.00/1,2506.
11. http://web.israelinsider.com/Article/Briefs/8326.htm.
12. www.haaretz.com/hasen/objects/pages/print ArticleEn. jhtml? itemNo=862148/762748.
13. www.wiesenthal.com/atf/cfDFD2AAC1- 2ADE-428A-9263-3523229D8D8/article-
14. international.htm.